Podczas lotu do miasta nie zamienili ani jednego słowa, unikali też swoich spojrzeń. Siedzący naprzeciw Seth zwrócił głowę do okna. Obserwował jednak kuzynkę z ukosa, jakby analizując i nie do końca wierząc w jej skruszoną postawę. Nie podniosła na niego spojrzenia. Wpatrywała się tylko w swoje brudne od krwi dłonie.
Ratownik medyczny z grupy specjalnej, którą dowodził Seth, opatrzył twarz Iris. Nos nie był złamany. Miała lekkie wstrząśnienie mózgu, obity policzek, łuk brwiowy i sporo szczęścia jak stwierdził uzbrojony po czubek głowy mężczyzna. Dziewczyna, pociągając co chwilę nosem i ocierając oczy, zdawała się wciąż przeżywać na nowo ostatnie zdarzenia. Bez słowa podpisała sporządzony raport zdarzeń. Wynikało z niego, że zgodziła sie pilotować statek, nie znając zawartości przewożonego „towaru”. Po zorientowaniu się, że są to dzieci, a celem podróży jest dom publiczny, sprowokowała bojkę na pokładzie. Odblokowała spadochrony i spuściła ładunek na ląd. Mimo szarpaniny udało jej się posadzić statek, jeden ze wspólników był nieprzytomny, drugi zaatakował dziewczynę i w wyniku samoobrony uderzyła go śmiertelnie kamieniem.
